Δύο αναρτήσεις από τον Ημεροδρόμο:
α) Τορόντο 1918: Ο βίαιος Αύγουστος. Το ρατσιστικό πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών. Όπου και το ντοκυμανταίρ «Violent August» του John Bury.
β) Τα πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών ας ταρακουνήσουν τη συνείδησή μας. Νότια Ομάχα, Τορόντο, Κάλγκουρλι, και οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής…
Από το tvxs.gr: Έλλις Άιλαντ (Ellis Island), το νησί των δακρύων και του φόβου.
The high cost of low teachers salaries
Βρε, βρε… και στο Αμέρικα μειώνονται οι μισθοί (μας);
Αντιγράφω εδώ (χωρίς άδεια –συγγνώμη!) σειρά άρθρων του «Ιού» της Ελευθεροτυπίας για τους Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ, την εγκληματικότητά τους και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν από τους ντόπιους. Ο τρόπος αυτός, υποστηρίζεται, είναι ανάλογος με τον τρόπο αντιμετώπισης των μεταναστών, και ιδιαίτερα των Αλβανών, στη σημερινή Ελλάδα.
Τα κείμενα μπορείτε να τα βρείτε και στον ιστότοπο του Ιού: http://www.iospress.gr
Οι Έλληνες σπέρνουν τον τρόμο στη Νέα Υόρκη
«Ομολόγησαν το διπλό φονικό οι Αλβανοί. Ο Λάμπρος Παπάς κρατούσε ένα μεγάλο μαχαίρι στο χέρι.» (Ελεύθερος Τύπος, 17/3/98)
Για μια ακόμα φορά οι στατιστικές της αστυνομίας έρχονται να επιβεβαιώσουν τα τρομοκρατικά πρωτοσέλιδα. Ναι, οι ξένοι είναι υπεύθυνοι για την αύξηση της εγκληματικότητας στη χώρα μας. Το επιβεβαιώνουν οι αμείλικτοι αριθμοί. Μήπως, λοιπόν, έχουν δίκιο αυτοί που φωνάζουν τόσο καιρό και διαμαρτύρονται για την «ασυδοσία των λαθρομεταναστών»; Μήπως έχουν δίκιο οι εφημερίδες που ζητούν την απέλασή τους και το σταμάτημα της διαδικασίας νομιμοποίησής τους; Μήπως πρέπει κι εμείς όλοι να προμηθευθούμε μια καραμπίνα για να υπερασπίσουμε την περιουσία και τη ζωή μας, που κινδυνεύουν από τους εγκληματίες Αλβανούς;
Πριν ζωστούμε όλοι με τα φυσεκλίκια του πανικού, ας σκύψουμε λίγο προσεκτικότερα σ’ αυτές τις περίφημες στατιστικές. Όσο κι αν τα σκέτα νούμερα εμφανίζονται ως απόλυτες αποδείξεις, μας οδηγούν σε λανθασμένα συμπεράσματα, αν δεν συνοδεύονται από μια ολοκληρωμένη ανάλυση του φαινομένου, το οποίο υποτίθεται ότι περιγράφουν.
Απόσπασμα από τις Ιστορίες από το Χαμένο Βιβλίο του Λέανδρου Πολενάκη. Προσοχή: Είναι λογοτέχνημα, αλλά περιλαμβάνει και αληθινά γεγονότα. Όποιος ενδιαφέρεται για τη σκέτη αλήθεια, ας ερευνήσει…
Στο όνειρό του ο πλοίαρχος Σανδ είχε γυρίσει λίγα χρόνια πριν, τότε που δεν είχε ακόμα καταταγεί στο ναυτικό κι εργαζόταν στο γραφείο του θείου του, διαπρεπούς νομομαθούς Ερρίκου Δουάιτ Σέδγουικ, ως ασκούμενος δικηγόρος. Το γραφείο του θείου του είχε αναλάβει να στηρίξει την ελληνική πλευρά σε μια ελληνοαμερικανική δικαστική διένεξη επί αμερικανικού εδάφους, που έμεινε στην ιστορία ως «υπόθεση των φρεγατών». Η Ελληνική Επανάσταση που βρισκόταν στον τέταρτο χρόνο της, έμοιαζε σαν να είχε στεριώσει στρατιωτικά, της έλειπε όμως η πολιτική αναγνώριση. Η κυβέρνηση αποφάσισε τότε απρόσμενα, αιφνιδιάζοντας την Ιερή Συμμαχία, να ρίξει στο τραπέζι το αμερικανικό χαρτί. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
πίνακας (μαύρος, πράσινος, άσπρος, διαδραστικός;) 